intruz
Rodzaje kart bankowych
Pod względem funkcjonalności może wyróżnić następujące rodzaje kart bankowych:
-karty bankomatowe
-karty płatnicze
-karty identyfikacyjne
-karty wstępnie opłacone
-karty wirtualne
W zależności od sposobu rozliczenia transakcji, karty bankowe dzielimy na:
-karty debetowe
-karty kredytowe
-karty z odroczonym terminem płatności
-karty obciążeniowe
Warto również zapoznać się z innymi podziałami kart bankowych:
-podział kart według segmentacji klientów
-podział kart według zasięgu ich funkcjonowania
Karta bankomatowa (ang. ATM Card) służy wyłącznie do dokonywania wypłat gotówki w bankomacie bądź innych operacji, które możliwe są do wykonania z użyciem tego urządzenia, np. zmiana kodu PIN, sprawdzenie stanu rachunku, wydrukowanie historii transakcji na rachunku, złożenie prostego zlecenia płatniczego, operacje czekowe czy dostęp do funkcji depozytowych w bankomacie.
Ponieważ producenci bankomatów oraz banki starają się wyposażać bankomaty w różne dodatkowe funkcje, coraz częściej zdarza się, że w bankomacie możemy wykonywać również specyficzne operacje bezgotówkowe czy transakcje płatnicze np. doładowanie konta telefonu komórkowego.
Można zatem zaryzykować stwierdzenie, iż karta bankomatowa posiada również pewne ograniczone i ściśle określone funkcje karty płatniczej, dzięki którym możliwe jest wykonanie pewnych transakcji bezgotówkowych za pośrednictwem bankomatu.
Karta bankomatowa może również posiadać możliwość wypłaty gotówki poza bankomatem - najczęściej dotyczy to sytuacji wypłaty gotówki w kasie banku, która wyposażona jest w elektroniczny terminal umożliwiający dodatkowo weryfikację kodu PIN.
Wszystkie te powyższe dodatkowe funkcje karty bankomatowej zależne są jednak od banku, który określa zakres funkcjonalności karty. Najczęściej jednak banki wydające karty bankomatowe ograniczają jej funkcjonalność wyłącznie do transakcji wypłaty gotówki z bankomatu.
Zdarza się jednak, iż bank wydający kartę bankomatową umożliwia również wykonywanie nią transakcji również poza bankomatami, w specjalnych samoobsługowych urządzeniach służących np. do dokonywania płatności za bilety komunikacji, zapłatę za parking lub autostradę bądź zapłatę za rozmowy telefoniczne z publicznych aparatów dostosowanych do akceptacji kart. Tego typu transakcje mogą również wymagać potwierdzenia kodem PIN.
Powyższe rozszerzenia funkcji powodują jednak, iż taka karta musi zostać określona jako karta płatnicza (funkcjonująca wyłącznie w środowisku elektronicznym) i nie może być określa jako wyłącznie karta bankomatowa.
Karta bankomatowa - zgodnie ze swoją nazwą - służy bowiem wyłącznie do przeprowadzania transakcji w bankomatach, a ewentualne funkcje płatnicze mogą dotyczyć tylko operacji realizowanych przez bankomat. Charakteru karty bankomatowej nie zmienia także jej wykorzystywanie przez bank jako karty identyfikacyjnej w banku, np. zamiast konieczności okazywania dokumentu tożsamości - jako sprawdzenie tożsamości wystarcza wówczas wczytanie karty do terminala w okienku bankowym i podanie prawidłowego kodu PIN.
Ponieważ funkcjonalność kart bankomatowych jest bardzo ograniczona, zdecydowana większość banków wydaje karty płatnicze z funkcją kart bankomatowych, które jednocześnie mogą służyć zarówno do przeprowadzania transakcji w bankomacie jak i do dokonywania płatności w punktach handlowo-usługowych.
Warto jeszcze dodać, iż karty bankomatowe mogą być wydane jako karty lokalne (czyli akceptowane są wyłącznie przez określoną sieć bankomatów jednego lub kilku współpracujących ze sobą banków) bądź mogą być wydane w ramach jednego z międzynarodowych systemów kart bankomatowych (np. PLUS lub Cirrus), wówczas akceptowane są przez wszystkie bankomaty na świecie oznaczone symbolem danego systemu.
Karta płatnicza (ang. Payment Card) jest kartą służącą do przeprowadzania transakcji bezgotówkowych w punktach handlowo-usługowych.
Teoretycznie, karta płatnicza nie musi posiadać funkcji umożliwiającej wypłatę gotówki z bankomatu lub kasy banku, a z kartą nie musi być związany kod PIN. Jednakże bardzo niewiele banków zdecydowało się na wydawanie kart posiadających wyłącznie same funkcje płatnicze bez funkcji wypłaty gotówki. Zatem praktycznie każda karta płatnicza wydawana przez bank, oprócz funkcji płatniczych posiada również wszystkie funkcje karty bankomatowej.
Praktycznie zatem, określenie "karta płatnicza" oznacza po prostu kartę, którą możemy zarówno dokonywać płatności w punktach handlowo-usługowych jak i również dokonywać operacji w bankomatach.
Dziś określenie "karta płatnicza" na stałe weszło zarówno w nasz codzienny jak i oficjalny język bankowy i zastąpiło popularne określenie "karty kredytowe", którym kiedyś bardzo często nazywano wszelkie karty, niezależnie od tego jakie funkcje posiada karta oraz jaki jest jej sposób rozliczania (karty kredytowe stanowią bowiem jedynie pewną część wśród wszystkich kart płatniczych).
Karta identyfikacyjna (ang. ID Card) jest szeroko stosowana w naszym codziennym życiu, np. jako karta kontroli dostępu do określonych budynków czy pomieszczeń, karta biblioteczna czy karta stałego klienta - zastosowania kart identyfikacyjnych można tutaj podawać niemalże w nieskończoność. Karty identyfikacyjne posiadają również często różne dodatkowe funkcje, np. funkcje rabatowe czy nawet funkcje płatnicze (w określonym i ograniczonym zakresie). Podstawowym celem karty jest szybka identyfikacja jej posiadacza - w tym celu karta identyfikacyjna posiada numer, który może być zapisany bezpośrednio na karcie oraz również w sposób umożliwiający jego elektroniczne odczytanie (poprzez zapis w postaci kodu kreskowego bądź zakodowanie na pasku magnetycznym bądź mikroprocesorze). Karta identyfikacyjna może również posiadać kod PIN (bądź inny sposób weryfikacji, np. oparty na metodach biometrycznych) dzięki czemu jej zastosowanie może pozwolić na rezygnację z innych metod sprawdzenia tożsamości posiadacza karty. Dodatkowo na karcie identyfikacyjnej można umieścić również zdjęcie jej posiadacza oraz wzór jego podpisu.
W zastosowaniach bankowych, karty identyfikacyjne służą do sprawdzenia tożsamości klienta banku podczas realizowania przez niego operacji w oddziale banku. Karta identyfikacyjna może być zastosowana zamiast albo oprócz tradycyjnych metod identyfikacji posiadacza (sprawdzenie wzoru podpisu, sprawdzenie dokumentu tożsamości).
Zastosowanie kart identyfikacyjnych nie tylko upraszcza i skraca proces sprawdzenia tożsamości klienta w oddziale banku, ale również dzięki zastosowaniu kodu PIN zapewnia większy poziom bezpieczeństwa niż tradycyjne metody oparte na porównaniu wzoru podpisu bądź sprawdzeniu dokumentu tożsamości. Co więcej - dzięki zastosowaniu kart identyfikacyjnych, bank może w bezpieczny sposób wprowadzić tzw. odmiejscowienie rachunku czyli umożliwić klientom banku dostęp do swoich rachunków w dowolnym oddziale tego banku - co oczywiście jest również możliwe bez zastosowania kart identyfikacyjnych, jednakże wówczas bank musi opracować inny sposób umożliwiający pełne sprawdzenie tożsamości klienta, np. przekazywanie w postaci elektronicznej wzoru podpisu.
Karta identyfikacyjna w zastosowaniach bankowych może pełnić również funkcje karty gwarancyjnej do wydawanych przez bank czeków - realizacja czeku wymaga wówczas przedstawienia karty osobie realizującej czek oraz złożenie na czeku podpisu odpowiadającego wzorowi umieszczonemu na karcie.
Jak zatem widać, kartą identyfikacyjną jest praktycznie każda karta bankomatowa i karta płatnicza - posiadają bowiem te elementy, dzięki którym bankomat bądź obsługa punktu handlowo-usługowego dokonują pewnego rodzaju identyfikacji posiadacza karty (dość co prawda ograniczonej, opartej bowiem tylko na kodzie PIN lub na wzorze podpisu). Zatem banki raczej nie wydają klientom dodatkowych, osobnych kart identyfikacyjnych - do tego celu wykorzystują wydane już klientom ich karty bankomatowe lub płatnicze.
Karta wstępnie opłacona (ang. Prepaid Card lub Preloaded Card) to zupełnie inny rodzaj kart bankowych znanych również jako karta typu elektroniczna portmonetka (ang. Electronic Purse).
Zwykła karta płatnicza bądź bankomatowa jest jedynie pewnego rodzaju "identyfikatorem" za pomocą którego można dokonać transakcji, która następnie jest rozliczana z rachunku bankowego do którego karta została wydana. Sama w sobie karta nie zawiera żadnej wartości i nie przechowuje w sobie żadnych impulsów czy pieniędzy.
Natomiast w przypadku karty wstępnie opłaconej, środki jakie możemy wydać z użyciem tej karty nie znajdują się na żadnym rachunku bankowym - one niemalże "fizycznie" znajdują się wewnątrz karty zakodowane w postaci odpowiednich impulsów.
Jest to rozwiązanie posiadające zarówno swoje plusy jak i minusy. Plusem z pewnością jest bardzo duże bezpieczeństwo - korzystając z karty wstępnie opłaconej nie możemy przekroczyć stanu środków na rachunku (nie ma bowiem żadnego rachunku). Minusem natomiast jest fakt, iż utrata karty powoduje najczęściej nieodwracalną stratę pieniędzy, które zostały zakodowane w jej wnętrzu. Jak zatem widać, nieprzypadkowo karta wstępnie opłacona nazywana jest elektroniczną portmonetką - jej zasada działania oraz jej wady i zalety są praktycznie takie same jak w przypadku tradycyjnej portmonetki z pieniędzmi.
Karty wstępnie opłacone są szeroko wykorzystywane w życiu codziennym. Każdy z nas z pewnością posiada nie jedną taką kartę - są one bowiem wykorzystywane masowo jako karty telefoniczne, karty parkingowe, karty z biletami komunikacji czy karty do telefonów komórkowych.
Widać zatem, iż są to rozwiązania z powodzeniem wykorzystywane już od wielu lat - dlaczego zatem tak niewiele kart wstępnie opłaconych jest wydawanych przez banki ?
Pierwszą podstawową przeszkodą jest konieczność zapewnienia takiej karcie odpowiedniego bezpieczeństwa dla zakodowanych w niej jednostek (impulsów). Stosowane w bankowości paski magnetyczne nie są bezpiecznym rozwiązaniem do kodowania wszelkich tego typu jednostek (impulsów). Dopiero zastosowanie kart mikroprocesorowych umożliwia na bezpieczne przechowywanie na karcie zakodowanych jednostek (impulsów) oraz zabezpieczenie ich przez nieautoryzowanym użyciem np. kodem PIN.
Drugą, nie mniej ważną przeszkodą jest brak jednolitych standardów, które umożliwiłyby wprowadzenie kart mikroprocesorowych na skalę masową. Co prawda największe, światowe organizacje płatnicze zakończyły już wstępne prace nad standaryzacją kart, jednakże ich wprowadzenie napotyka również na opór samego środowiska bankowego, które już od kilkudziesięciu lat zainwestowało w miliony urządzeń dostosowanych do kart z paskiem magnetycznym. Ich wymiana nie tylko jest bardzo kosztowna co również niezwykle długotrwała, zatem z pewnością przyjdzie nam jeszcze długo poczekać na masowe wydanie kart wstępnie opłaconych, które będą akceptowane tak szeroko jak obecne karty bankowe wyposażone w pasek magnetyczny.
Karta wirtualna (ang. Virtual Card) to nowy rodzaj kart płatniczych opracowanych wyłącznie pod kątem dokonywania transakcji bez fizycznego użycia karty.
Transakcje realizowane bez fizycznego użycia karty znane są już od dawna - są to bowiem wszelkiego rodzaju transakcje wykonywane za pomocą telefonu bądź drogą pocztową (ang. MOTO - Mail Order & Telephone Order) np. zamówienie prenumeraty czasopisma, bądź zamówienie towarów ze sklepu wysyłkowego. Do przeprowadzenia takiej transakcji możliwe jest użycie praktycznie każdej zwykłej karty płatniczej pod warunkiem, iż bank nie zablokował dla takiej karty możliwości realizowania tego typu transakcji (zablokowanie możliwe jest jednak wyłącznie dla tzw. kart elektronicznych jak Visa Electron czy Maesto).
W ostatnich latach gwałtowny rozwój internetu spowodował, iż coraz częściej możemy wykonywać także transakcje poprzez sieć internet - przy czym mogą to być dowolnego rodzaju transakcje, począwszy od dostępu do różnego rodzaju zasobów (np. archiwum artykułów gazet) aż do niezliczonej ilości internetowych sklepów, których asortyment niejednokrotnie przekracza ofertę tradycyjnych sklepów.
Wraz z rozwojem sklepów internetowych zwiększa się liczba osób pragnących dokonywać transakcji w sieci internet. W tym celu banki (wraz ze światowymi organizacjami płatniczymi) opracowały nowy sposób dokonywania transakcji - właśnie z użyciem wirtualnej karty.
Zastosowanie karty wirtualnej nie niesie żadnych dodatkowych rozwiązań zwiększających bezpieczeństwo sklepu internetowego jak i posiadaczy kart (zarówno tych tradycyjnych jak i wirtualnych). Można zaryzykować twierdzenie, iż jest to tylko nowy sposób działań marketingowych mających za cel dotarcie do pewnej grupy klientów banku (którym np. nie można wydać tradycyjnej karty płatniczej która również posiada możliwość dokonywania transakcji typu MOTO oraz transakcji internetowych).
Czym zatem różni się karta wirtualna od tradycyjnej plastikowej karty płatnicze ? Podstawowa różnica jest taka, iż kartą wirtualną nie możemy dokonać transakcji w zwykłym punkcie handlowo-usługowym. Nie wypłacimy nią również gotówki w bankomacie czy kasie banku. Do karty nie jest także generowany kod PIN, jednakże generowane są kody weryfikujące o nazwie CVC2 lub CVV2 analogicznie jak w przypadku tradycyjnych kart płatniczych. Karta wirtualna służy zatem wyłącznie do dokonywania transakcji typu MOTO (czyli transakcje realizowane drogą pocztową i telefoniczną) oraz transakcje internetowe.
Karta wirtualna może zostać wydana w postaci papierowej (czyli otrzymujemy z banku specjalną kopertę, podobną do koperty z kodem PIN, w której zapisany jest numer karty, data jej ważności oraz kod weryfikujący CVC2 lub CVV2) bądź może zostać również wydana w postaci standardowej karty plastikowej (jednakże plastikowej postaci, taką kartą wirtualną nadal nie można realizować transakcji w bankomatach oraz zwykłych punktach handlowo-usługowych).
Karta debetowa (ang. Debit Card) funkcjonuje na zasadzie rozliczenia transakcji wykonanej z użyciem karty natychmiast po otrzymaniu przez bank informacji o jej przeprowadzeniu.
Oznacza to, że rachunek posiadacza karty, który wykonał transakcję z użyciem karty debetowej, zostanie obciążony przez bank natychmiast jak tylko informacja o transakcji dotrze do banku. Okres ten zależy jednak od wielu czynników, np. od tego gdzie była wykonana transakcja, od sposobu rozliczania transakcji przyjętego w danym banku oraz od systemu informatyczno-księgowego stosowanego przez bank. Okres ten może wynosić zatem od niemalże kilku sekund od przeprowadzenia transakcji aż do nawet kilku dni.
Aby skrócić ten okres i zwiększyć bezpieczeństwo posiadacza karty jak i swoje, banki również blokują środki na rachunku posiadacza karty na podstawie tzw. autoryzacji transakcji. Oznacza to, że od momentu wykonania transakcji aż do momentu jej rozliczenia z rachunku, kwota transakcji jest zablokowana na rachunku posiadacza karty.
Kartą debetową można realizować transakcje gotówkowe i bezgotówkowe do wysokości środków na rachunku (powiększonych o przyznany limit kredytowy bądź debetowy). Zdarza się jednak, iż ze względów technicznych bank wydaje kartę debetową z określonym limitem wydatków np. dziennym, tygodniowym bądź miesięcznym. Oznacza to, że kartą debetową możemy posługiwać się do wysokości przyznanego limitu, niezależnie od wysokości środków na rachunku.
Najczęściej jednak banki wydają karty debetowe funkcjonujące w oparciu o stan środków na rachunku, jednakże ograniczonym limitem (w celu zachowania większego bezpieczeństwa zarówno posiadacza karty jak i banku. Limit może być ustalony przez bank na stałe dla wszystkich kart bądź bank może umożliwić posiadaczowi karty określenie własnej wysokości limitu, najczęściej w podziale na transakcje bezgotówkowe i gotówkowe.
Jak zatem widać, aby otrzymać kartę debetową należy otworzyć rachunek w banku, do którego karta zostanie wydana i z którego rozliczane będą wszystkie transakcje wykonywane z użyciem karty. Najczęściej banki wydają podstawową kartę debetową zaraz po otwarciu rachunku, natomiast po pewnym okresie funkcjonowania rachunku wydają również inne rodzaje kart np. kartę obciążeniową.
Karta kredytowa (ang. Credit Card) to rodzaj kart, których uzyskanie nie wiąże się z koniecznością otwierania rachunku w banku na który zakład pracy co miesiąc będzie nam przekazywał nasze wynagrodzenie. Do otrzymania karty kredytowej najczęściej w ogóle nie musimy posiadać ani otwierać żadnego rachunku w banku, w którym ubiegamy się o wydanie karty kredytowej.
Do wydania karty kredytowej wystarczy jedynie złożyć wniosek (w dowolnym oddziale banku bądź możemy go wysłać również drogą pocztową na wskazany przez bank adres) oraz załączyć dokumenty wymagane przez bank - najczęściej jest to zaświadczenie z zakładu pracy o naszych zarobkach i stażu pracy oraz kserokopia dokumentu tożsamości, choć bywa że bank może zażądać od nas dodatkowych dokumentów np. kopii ostatniego rachunku telefonicznego czy historii z rachunku jaki posiadamy w innym banku.
Na podstawie wszystkich dokumentów, bank ocenia naszą zdolność kredytową i ustala wysokość limitu kredytowego. Zasady badania zdolności kredytowej i ustalania wysokości limitu są bardzo różne, tak samo jak różne mogą być przyznane wysokości limitów nawet dla tej samej osoby w różnych bankach. Dla nowych klientów bank najczęściej przyznaje podstawowy limit, który po pewnym czasie dobrej współpracy z bankiem może być zwiększony przez bank.
Posiadacz karty kredytowej może wykonywać transakcje do wysokości przyznanego limitu kredytowego. Raz w miesiącu bank sumuje wszystkie transakcje i wysyła posiadaczowi karty zbiorcze zestawienie jego transakcji oraz kwotę zaciągniętego kredytu przy użyciu jego karty.
Zasady spłaty kredytu ustalane są przez każdy bank samodzielnie. Najczęściej jednak bank ustala pewną minimalną kwotę jaką posiadacz karty zobowiązany jest do spłaty co miesiąc (może to być np. 10% zaciągniętego kredytu). Bank może także nie naliczyć żadnych odsetek od kredytu, jeżeli został on spłacony w określonym terminie (np. dwóch tygodni od otrzymania miesięcznego zestawienia).
Przyznany przez bank kredyt jest kredytem odnawialnym, co oznacza że każda spłata zadłużenia zwiększa dostępny limit do dokonywania dalszych transakcji z użyciem karty.
Dla swoich najlepszych klientów, bank może wydać prestiżową kartę, która nie posiada ograniczenia w wysokości maksymalnego limitu kredytowego.
Karta z odroczonym terminem płatności (ang. Deffered Debit Card) posiada zbliżone zasady funkcjonowania jak w przypadku karty kredytowej. Do jej uzyskania najczęściej nie trzeba posiadać żadnego rachunku w banku, w którym ubiegamy się o wydanie karty. Bank może zażądać jednak przedstawienia gwarancji bankowych na określoną kwotę, np. w postaci założenia lokaty terminowej bądź innego sposobu ustalonego z bankiem.
Karta może posiadać określony limit wydatków, bank może również wydać kartę bez górnego limitu wydatków (pod warunkiem, iż posiadacz terminowo reguluje wszelkie swoje zobowiązania). Raz w miesiącu bank wysyła zestawienie transakcji wykonanych z użyciem karty. Posiadacz karty zobowiązany jest spłaty całości zadłużenia (nie można spłacić tylko części) w określonym czasie, np. w ciągu dwóch tygodni od daty otrzymania zestawienia.
W przypadku karty obciążeniowej (ang. Charge Card) warunkiem wydania karty jest posiadanie rachunku w danym banku przez określony czas, np. trzy miesiące. W tym czasie bank analizuje dochody oraz sprawdza czy rachunek jest wykorzystywany w sposób prawidłowy. Po upływie tego okresu czasu, bank wydaje kartę obciążeniową i ustala indywidualny limit wydatków dla tej karty.
Posiadacz karty może w ciągu miesiąca wykonywać transakcje do wysokości tego limitu (niezależnie od kwoty jaka znajduje się na jego rachunku). Określonego dnia, bank sumuje wszystkie transakcje wykonane z użyciem karty i samodzielnie obciąża kwotą transakcji rachunek posiadacza karty. Najczęściej w przypadku kart obciążeniowych bank nalicza również pewną prowizję od wszystkich transakcji (w wysokości np. 1%) za to, iż kredytował wydatki posiadacza karty przez okres od momentu ich wykonania aż do momentu obciążenia rachunku.
Podział kart według segmentacji klientów
W celu lepszego dostosowania swojej oferty, banki wprowadzają tzw. segmentację klientów - co oznacza, że tworzone są różne produkty czy rozwiązania przeznaczone dla specyficznej grupy klientów.
W bankowości tego rodzaju segmentacje tworzy się bądź na zasadzie aktywności i zakresu wykorzystywanych produktów bankowych (np. pakiety produktów dla osób częściej i rzadziej korzystających z usług bankowych) bądź na zasadzie sytuacji finansowej klientów (np. konta prestiżowe) lub wieku klientów (np. konta młodzieżowe czy konta studenckie).
Podobny podział towarzyszy również kartom płatniczym, gdzie także banki wydają wiele różnego rodzaju kart przeznaczonych dla różnych grup klientów. Karty płatnicze różnią się nie tylko funkcjonalnością czy zasadami obsługi, ale przede wszystkim dodatkowymi usługami jakie bank dodaje do wydawanych przez siebie kart.
Podstawowy podział kart bankowych ze względu na docelowego ich posiadacza dzieli je na:
karty przeznaczone dla klientów korporacyjnych (pracownicy firm),
karty przeznaczone dla klientów indywidualnych.
Karta dla klientów korporacyjnych (ang. Corporate Card lub Business Card) to karta przeznaczona dla pracowników firm, który za jej pomocą dokonują płatności i rozliczeń związanych z wydatkami służbowymi. Firma wyznacza pracowników, którym zostaje wydana karta - wszystkie transakcje wykonane tymi kartami rozliczane są przez bank bezpośrednio z rachunku firmy, która następnie samodzielnie już rozlicza się ze swoimi pracownikami (jeżeli np. dokonywane przez nich płatności nie są wydatkami służbowymi).
Karta dla klientów korporacyjnych najczęściej wyróżnia się graficznie od karty dla klientów indywidualnych (określony kolor karty, oznaczenia słowne na karcie typu Business Card czy Corporate Card oraz umieszczenie na karcie również nazwy firmy, oprócz imienia i nazwiska jej posiadacza).
Karta dla klientów indywidualnych (ang. Personal Card) jest natomiast wydawana przez bank bezpośrednio posiadaczowi karty i oczywiście nie jest w żaden sposób powiązana z jego miejscem pracy.
Zarówno w przypadku kart dla klientów korporacyjnych jak i klientów indywidualnych, banki stosują podział kart ze względu na prestiż i sytuację finansową posiadacza karty (lub firmy w przypadku kart dla klientów korporacyjnych). Podział kart według tego kryterium jest niezwykle różnorodny, można jednakże wskazać pewne rodzaje poszczególnych kart:
-karty podstawowe - najczęściej wydawane jako karty funkcjonujące wyłącznie w środowisku elektronicznym i wymagające każdorazowej autoryzacji - są to karty oferowane przez bank wszystkim klientom, w tym również klientom nieznanym. Do takich -kart zaliczamy karty bankomatowe oraz karty typu Visa Electron czy Maestro (w tym również w wersji dla klientów korporacyjnych).
-karty standardowe - najczęściej są to karty bez dołączonych usług dodatkowych lub z podstawowym pakietem usług dodatkowych. Do takich kart zaliczamy np. Visa Classic, Eurocard/MasterCard oraz podstawowe karty dla klientów korporacyjnych (Visa Business, Eurocard/MasterCard Business). Karty podstawowe mogą być również wydane jako karty srebrne. Do kart standardowych należą również karty American Express Green Card czy American Express Corporate Card.
-karty złote - wydawane lepszym klientom banku, posiadają najczęściej duży pakiet usług dodatkowych i ubezpieczeń. Do takich kart zaliczamy np. Visa Gold, Eurocard/MasterCard Gold oraz karty dla klientów korporacyjnych np. Visa Business Gold czy Eurocard/MasterCard Business Gold. Należą do nich również karty American Express Gold Card czy Diners Club.
-karty prestiżowe - oferowane przez bank najlepszym i strategicznym klientom, posiadają bardzo bogate usługi dodatkowe i ubezpieczeniowe. Do takich kart zaliczamy np. Visa Platinum, Eurocard/MasterCard World Signia czy American Express Platinum Card. Liczba tych kart wydawanych przez banki jest bardzo ograniczona i bywa, że obejmuje jedynie kilkudziesięciu klientów danego banku.
Innym sposobem segmentacji klientów są karty wydawane przez bank wraz z inną organizacją klubową, organizacją społeczną czy firmą komercyjną. Tego typu karty możemy ująć w następujących grupach:
-karty lojalnościowe (ang. Loyalty Card) - służą związaniu posiadacza karty z bankiem (lub inną organizacją działającą w porozumieniu z bankiem). Posiadacz karty otrzymuje określoną liczbę punktów za każdą transakcję przeprowadzoną z użyciem karty. Po zebraniu odpowiedniej liczby punktów, posiadacz karty otrzymuje nagrody lub inne przywileje oferowane przez bank lub organizację współpracującą z bankiem.
-karty wydawane we współpracy z firmami komercyjnymi (ang. Co-branded Cards) oferowane są przez banki wraz z firmami komercyjnymi (np. sieci sklepów czy supermarketów). Karty mogą być wydawane wszystkim klientom banku bądź wyłącznie klientom banku, którzy są jednocześnie klientami danej firmy. Na karcie, oprócz logo banku i logo organizacji płatniczej, znajduje się również logo firmy z którą bank wydał kartę. Z reguły posiadaczom kart przysługują specjalne zniżki lub inne preferencje, które udziela firma - zniżki przysługują najczęściej wyłącznie podczas transakcji zrealizowanych w sieci sprzedaży firmy bądź udzielane na innych zasadach (np. poprzez zbieranie punktów podobnie jak w przypadku kart lojalnościowych).
-Karty wydawane we współpracy z organizacjami klubowymi (ang. Affinity Cards) oferowane są w porozumieniu z organizacją klubową, której posiadacz karty jest członkiem. Z reguły z posiadaniem kart nie wiążą się zniżki czy inne przywileje - posiadanie tego typu karty jest raczej oznaką prestiżu jej posiadacza czy podkreśleniem związków z organizacją klubową. Oczywiście na karcie znajduje się logo czy symbol organizacji klubowej.
-Karty wydawane we współpracy z organizacjami społecznymi (ang. Charity Cards) oferowane są w ramach organizacji społecznej lub charytatywnej, której celem jest wspieranie określonego celu społecznego (np. ochrona lasów czy zwierząt). Z reguły bank pobiera wyższą opłatę za wydanie karty i przeznacza większość swoich zysków z jej obsługi na dany cel społeczny. Posiadacz karty ma zatem świadomość, że dokonując transakcji kartą wspiera szlachetny cel
Podział kart według zasięgu ich funkcjonowania
Podstawowy podział kart według zasięgu ich funkcjonowania wyróżnia trzy rodzaje kart:
-karty lokalne,
-karty krajowe,
-karty międzynarodowe
Karta lokalna (ang. Private Label Card) funkcjonuje najczęściej w ramach jednego lub kilku banków (np. w sieciach ich bankomatów) bądź w ramach jednego systemu ich akceptacji, ograniczonego najczęściej do sieci sklepów tej samej firmy.
Karta krajowe (ang. Domestic Card) najczęściej ma logo międzynarodowej organizacji płatniczej (np. Visa czy Eurocard/MasterCard) jednakże jej zasięg funkcjonowania został ograniczony tylko do jednego kraju. Posłużenie się taką kartą poza granicami danego kraju nie będzie już możliwe (pomimo, iż karta ma logo międzynarodowej organizacji). Natomiast w obrębie jednego kraju kartą można posługiwać się we wszystkich punktach handlowo-usługowych oraz bankomatach akceptujących dany rodzaj kart. Na kartach krajowych są wyraźnie określone jej ograniczenia poprzez umieszczenie napisu np. w Polsce będzie to napis typu "Valid Only in Poland" lub podobny. W ramach kart krajowych funkcjonują również lokalne systemy kart płatniczych - w Polsce przykładem tego rodzaju kart są karty PolCard.
Natomiast karta międzynarodowa (ang. International Card) ważna jest na całym świecie, w każdym punkcie handlowo-usługowym czy bankomacie oznaczonym logo danej karty. Ponieważ stworzenie światowej sieci akceptacji kart jest procesem niezwykle długim i kosztowym, obecnie funkcjonuje tylko kilka systemów, które możemy określić mianem systemów kart międzynarodowych - są to między innymi Visa, Eurocard/MasterCard, Diners Club oraz American Express.
Przykładowe zdjęcia kart.
Ciąg dalszy...
Dołączam moją prezentację ;)
O dzięki teraz już mamy komplet
Wow Nika, jestem pod wrażeniem
Dzięki.
heh ;) To tylko praca szkolna ;) I to była jeszcze na nowo robiona prezentacaja, bo tamta zawiera więcej treści i kart ;)