ďťż

intruz

We wtorek p. Ula zaadoptowała rottka Norisa z Miejskiego Schroniska w Poznaniu. Rottek w stanie skrajnego wyczerpania, nie był w stanie iść o własnych siłach Pania Ula musiała go nieść na rękach.
W domu pies cały czas wymiotował, nie chciał pić ani jeść. Na drugi dzień z samego rana trafił do kliniki weterynaryjnej, gdzie po kilkugodzinnej próbie ratowania mu życia zmarł na jej rękach.
Stwierdzono: niewydolność nerek, niewydolność płuc i układu oddechowego, płyn w otrzewnej.
Było za późno na ratunek. Dużo wcześniej został zgłoszony do Pomorskiej, ale nikt nie chciał zabrać go ze schronu (za stary? czy chory? czy szkoda pieniędzy na "nieadopcyjnego psa?) Fakt jest faktem nic nie zrobiono w jego spawie, kiedy dowiedziałam się o tym, było już za późno na cokolwiek.
Nie chcę rzucać oskarżeń ale winne jest nie tylko schronisko w którym do tego doprowadzono...





Pani Ulu tak bardzo nam przykro, że nie mogliśmy być z Panią, że nie udało nam się nic zrobić.
Pani Beato, być może było dla niego za późno już nawet jak trafił do schronu Tego nie wiemy i się już nie dowiemy. Takie schorzenia nie rozwijają się z dnia na dzień ale raczej z m-ca na m-c czy nawet roku na rok. On zdaje się, że był psem 'kojcowym', więc można domniemywać, że nie miał niestety kolorowego życia... Poza tym sama sytuacja - śmierć właściciela i zmiana miejsca była dla niego zapewne stresująca i mogła mieć wpływ na to, że choroba się nagle pogłębiła
Wiele tych, co ma dobrą opieką też odchodzi za TM pomimo walki Przykładów z życia wziętych nie brakuje...

Jednak nie należy się poddawać i trzeba walczyć każde psie życie. I obyśmy uratowali ich jak najwięcej a śmierć Norisa niech będzie kolejnym przykrym dowodem na to, że czekać z pomocą nie nie ma na co